Inmiddels zijn wij ongeveer uitgepraat over de Nashvilleverklaring. We zijn massaal achter transgenders, homoseksuele mannen en vrouwen en huwelijken gaan staan. Landelijk werden regenboogvlaggen in kerken gehesen en op sommige plekken verscheen daadwerkelijk een regenboog. Recht en liefde hebben gezegevierd. En de nieuwe nationale vijand van ruimdenkendheid is Kees van der Staaij.
Toch kreeg ik wel wat begrip voor hem tijdens zijn verweer bij Jinek. En in alle eerlijkheid: Zijn naamsbekendheid heeft een boost gekregen. Ikzelf wist in elk geval tot vorige week niet goed wie hij was.
Stel je voor dat hij niet achter deze verklaring was gaan staan. Dan had hij sowieso stemmen verloren onder de SGP-stemmers. Persoonlijk had ik nooit zoveel tegen deze partij. Dat veranderde toen een van de partijleden voorstelde dat katten voortaan niet meer mochten loslopen. De eerste gedachten die me te binnen schoten:
- Waar woont die man;
- Ik rijd door zijn pui;
- Niet doen, daar komt gedonder van.
Maar toen bleek dat de rest van zijn partij het niet per sé met hem eens was. En ook nu komt gelukkig een groot deel van de SGP in opstand. Zoals mijn burgemeester Jan van Belzen. Nadat hij de regenboogvlag boven het gemeentehuis liet hijsen, zei hij: “Ik ben burgemeester voor alle inwoners, ongeacht geaardheid. Ik zou de Nashville-verklaring nooit ondertekenen. Ik ben er juist voor om mensen met elkaar te verbinden, deze verklaring polariseert. Door de regenboogvlag vandaag te hijsen laat ik zien dat voor mij alle mensen gelijk zijn en dat ik er voor iedereen ben, ongeacht geaardheid.”
Hoe sta ik eigenlijk zelf tegenover de inhoud van de Nashvilleverklaring? Ik ken een jongen die is opgevoed door twee vrouwen. Ik weet niet of ze zijn getrouwd. Maar ik weet wel dat het een supertoffe wereldgast is, een voorbeeld van hoe een kind zou moeten worden opgevoed. Voor mij genoeg bewijs dat een opvoeding van twee homo-ouders eerder mag worden toegejuicht dan veroordeeld.
En wat vind ik van homoseks? Tussen vrouwen denk ik erover zoals 90% van de mannen dat doet (ik weet het, seksistisch, shoot me). Over homomannenseks heb ik daarentegen bepaalde grenzen gesteld aan mijn voorstellingsvermogen. Maar de gedachte dat twee mannen samen de liefde bedrijven, vind ik ontroerend. Al met al ben ik bij beide vormen niet tegen maar voor.
WEL veroordeel ik de manier waarop sommige homoseksuele mannen zichzelf kenbaar maken. Zoals bijvoorbeeld door languit en uitnodigend op de grond te liggen langs struiken in een mooi wandelgebied. Of door in een stoombad naar mij, verblind door mist en hitte en verder de enige aanwezige, een opmerking te maken als: “Het is hier ondeugend warm.”
Wellicht is dit iets waar normaliter vrouwen last van hebben bij mannen, getuige ook de #MeToo-beweging. Het maakt blijkbaar niet uit of mannen hetero of homo zijn. Ze kunnen anderen lastigvallen als ze seks willen. Wat dat betreft ben ik bang dat ook ik niet vrijuit ga.
Misschien maakt deze gedachte de inhoud van de Nashvilleverklaring iets meer te pruimen. Dat “seksuele onreinheid” niks te maken heeft met het bedrijven van de liefde, of het nou tussen man en vrouw, man en man of vrouw en vrouw gaat. Maar dat dit gaat over het beleven en uitvoeren van seks als een verslaving. Het soort seks dat mannen naar trimbanen laat trekken om elkaar daar te vinden. De seks die door verschillende (man-vrouw)stellen tegelijkertijd bedreven wordt, bijvoorbeeld op WAP-feesten (Weekend Adult Party). Seks waarvoor jonge vrouwen uit Oost-Europa naar Nederland worden gehaald. De lijst kan langer, maar ik wil er niet meer over nadenken.
Overigens hadden de opstellers van de Nashvilleverklaring landelijk meer punten kunnen scoren als zij in een van de regels hun oordeel hadden uitgesproken jegens seks met minderjarigen. Dat dit ontbreekt geeft op zich ook weer stof tot nadenken. Waar liggen hun prioriteiten?
TOT SLOT
Ik kan voor de meeste artikelen van de Nashvilleverklaring een goedbedoelde, andere boodschap verzinnen. Maar om artikel 3 kan ik niet heen: “WIJ BEVESTIGEN dat God Adam en Eva, de eerste mensen, naar Zijn beeld heeft gemaakt, voor God als personen gelijkwaardig, als man en vrouw verschillend.” Uit dit stukje tekst concludeer ik namelijk dat de verklaring niet is bedoeld voor heel de wereld, maar alleen voor mensen die daadwerkelijk geloven dat Adam en Eva, met al hun belevenissen zoals beschreven in de Bijbel, de eerste mensen op Aarde waren. En dat Kees van der Staaij hierachter staat, zegt meer dan zijn hele houding naar alles wat hierboven beschreven is. Ook ik geloof graag in (andere) sprookjes, maar van een “politiek leider” verwacht ik een wetenschappelijk onderbouwde kijk op de realiteit.
Aan de andere kant: Geloven dat Adam en Eva de eerste mensen waren is tegenwoordig misschien niet ruim-, maar best andersdenkend.