Engelse drop! Nu kan het nog, straks is alles voorbij. Dat lijkt me erg.
Ik probeer me al maanden in te lezen in de Brexit. Maar er was steeds wat anders. Blijkbaar kon het me weinig schelen.
Wanneer zou het me echt iets uitmaken? Als alle Engelse artiesten van Spotify en YouTube verdwijnen. Geen Black Sabbath, The Prodigy of Pink Floyd meer. Of dat alles van Monty Python van Netflix wordt gehaald. Eergisteren heb ik Monty Python and the Holy Grail nog eens opgezet en geschaterd toen Sir Lancelot de slachting aanrichtte op de bruiloft. Engelse humor is een groot goed.
Wel ben ik benieuwd naar verrassende gevolgen van de Brexit en wat we in het nieuws gaan zien. Hatelijk, maar ik zal gniffelen als voorstanders in Groot Brittannië ineens veel meer belasting moeten betalen om landelijke financiële klappen op te vangen. “Hé, ze zeiden niet dat we erop achteruit zouden gaan? We wilden alleen op onszelf zijn. Gewoon, een eiland!” Maar helaas geldt dat dan voor alle Britten.
Ik ben nooit in Engeland geweest. Dat komt door twee films: Braveheart en Bloody Sunday. Na het zien van de eerste besloot ik eerst Schotland te bezoeken voor ik een stap in Engeland zou zetten. Daar kwam later dus Ierland bij. In de tussentijd ben ik nog nergens geweest in heel het Gemenebest, zelfs niet bij mijn neefje in Londen. Kutprincipes.
Maar nu heb ik met alle Engelsen, Schotten, Welschmen en Noord-Ieren te doen die liever Europeaan waren gebleven. Ik vind het spijtig dat iemand als Boris Johnson het land tot Brexit wist op te ruien. Het lijkt op een Nederlandse traditie die door een handvol personen nooit meer dezelfde is. Want ging het echt om een goed, gevoelig doel? Of wilde iemand gewoon heel veel aandacht? Boris Johnson was hier vatbaar voor (net als ik, maar dat terzijde), hiervoor gleed hij zelfs vlaggetjes zwaaiend van een tokkelbaan.
Voor de Engelse regering heb ik respect omdat zij de uitslag van het referendum serieus nemen. Al moet het land ervoor bloeden. Het Nederlands referendum over de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne was daarentegen een miljoenengrap die werd weggewuifd. Het enige concrete gevolg daarvan was dat het referendum in Nederland werd afgeschaft. Dan maar minder democratie.
In alle eerlijkheid vind ik het helemaal niet erg dat ons referendum als zodanig niet meer bestaat. Regeren laat ik liever over aan mensen met verstand van zaken. Soms lijken burger en cultuur genaaid te worden ten behoeve van bijvoorbeeld grote bedrijven. Maar alles wat er WEL goed gaat is OOK aan deze regering te danken. Het is hoe wij het willen zien. Zo eenvoudig kan het zijn.